Τα όργανα ξανάρχισαν! Συγχρονισμένη επίθεση δέχονται, αν και δεν προκαλούν κανέναν, οι Έλληνες εθελοντές που πολέμησαν στη Βοσνία στο πλευρό των Σέρβων. Επί τη ευκαιρία της προβολής στα διεθνή ΜΜΕ ενός βίντεο, όπου εμφανίζονται Σέρβοι παραστρατιωτικοί να εκτελούν μουσουλμάνους αιχμαλώτους... Κάποιοι προσπαθούν, εκμεταλλευόμενοι τη συγκυρία, να διαμορφώσουν κλίμα εθνικής εσωστρέφειας, να ενοχοποιήσουν και να στείλουν στη Χάγη τους συμπατριώτες μας εθελοντές. Χωρίς να έχουν την παραμικρή απόδειξη για τη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου εκ μέρους τους. Ισχυρίζονται ψευδώς ότι οι Έλληνες εθελοντές συμμετείχαν στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα. Υπενθυμίζω ότι τον περασμένο Οκτώβριο, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος ζήτησε από την Πρόεδρο της Βουλής τη σύσταση ειδικής επιτροπής (μωραίνει Κύριος...) «για να διερευνήσει το θέμα και να κινητοποιήσει τις κρατικές αρχές με στόχο την απονομή δικαιοσύνης για το φοβερό αυτό έγκλημα».

Διαβάστε: «Στους ενόπλους που διέπραξαν τη σφαγή συμμετείχαν και Έλληνες παραστρατιωτικοί. Η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά ήταν μέρος του Σώματος Drina και λέγεται ότι άφησε εποχή για την ωμότητά της κατά αμάχων…» («Τα Νέα», 6 Ιουνίου 2005, με την υπογραφή του Κωστή Παπαϊωάννου, μέλους της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου). Προσέξτε το ρήμα: «λέγεται»… Από ποιους «λέγεται»; Φοβερή τεκμηρίωση! Βάσει του «λέγεται», διασύρονται άνθρωποι!

Πάμε παρακάτω: «... αλλά στην Ελλάδα, ουδείς ανευθυνοϋπεύθυνος διανοήθηκε να ασχοληθεί με την ελληνική πτυχή του δράματος… Γιατί δυστυχώς, βρέθηκαν και μερικές δεκάδες υπερπατριώτες, που εν ονόματι του προαιώνιου εχθρού, πήγαν… εθελοντές στα τάγματα θανάτου και συμμετείχαν στις σφαγές… Φευ όμως, η αντιιμπεριαλιστική μας συνείδηση δεν μας επιτρέπει να ασχοληθούμε μαζί τους…» («Ελευθεροτυπία», 7 Ιουνίου 2005, με την υπογραφή του Σήφη Πολυμίλη). Ατεκμηρίωτες και πομπώδεις κουβέντες, πασπαλισμένες με αριστεριστική ρητορική…

Όμως, μπήκαν (εντελώς τυχαία…) πολλοί στο χορό: «Στη Σρεμπρένιτσα και αλλού διέπρεψαν, έσφαξαν και Έλληνες εθελοντές. Οι ελληνικές αρχές δεν τους ενόχλησαν κι ας είναι γνωστοί όπως και τα έργα τους… Είχαν βεβαίως τη στήριξη του ελληνικού πολιτικού και θρησκευτικού κατεστημένου και ενός μεγάλου τμήματος της κοινής γνώμης» («Βήμα», 7 Ιουνίου 2005, με την υπογραφή του Ριχάρδου Σωμερίτη-ο οποίος παραθέτει μάλιστα ως στοιχείο ένα ρεπορτάζ του Στέλιου Βραδέλη στον «Ταχυδρόμο», με ημερομηνία 13 Νοεμβρίου 2004, όπου κάποιος εκ των Ελλήνων εθελοντών φέρεται να δήλωσε: «Νιώθαμε ικανοποιημένοι όταν σκοτώναμε μουσουλμάνους»).

Επίσης, με μπόλικη «προοδευτική» ειρωνεία: «Υπήρχαν και Έλληνες εθελοντές βεβαίως. Πίστευαν ακράδαντα ότι βοηθάνε έναν λαό αδικημένο από τον αμερικανικό και τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό, ορθόδοξο, αδελφό καταδιωγμένο, από τις σιωνιστικές και προτεσταντικές διεθνείς συνωμοσίες… Ωραία και ηρωική εποχή, όπως και να το κάνεις, ευκαιρία για τα πολεμικά ένστικτα που κρύβονται στο βάθος των ψυχών, αλλά και για τα εθνικά παράπονα που καλλιεργούνται επιμελώς, ακόμα και στις αίθουσες των σχολείων, να βγουν και να εκφραστούν με την ελευθερία που είχαν στον 19ο αιώνα» («Τα Νέα», 10 Ιουνίου 2005, με την υπογραφή της Άννας Δαμιανίδη). Εδώ γίνεται και μια μάλλον αδέξια απόπειρα ψυχανάλυσης των Ελλήνων εθελοντών (να τους ήξερε κιόλας…), ενώ η συνάδελφος τα βάζει και με τα σχολικά εγχειρίδια (προσφιλής στόχος των απανταχού «προοδευτικών», που θεωρούν ότι τα βιβλία αυτά βρίθουν εθνικιστικών θέσεων).

Πριν λίγα χρόνια, κάποιοι προσπάθησαν να παρουσιάσουν τους εθελοντές ως «μισθοφόρους». Έδωσαν και σχετικές «πληροφορίες» στον βρετανικό Τύπο (βλέπε «Observer»), χωρίς να αναλογιστούν ότι δυσφημούν τη χώρα (ψιλά γράμματα γι’ αυτούς). Μίλησαν για «ανίερες συμμαχίες». Απέτυχαν. Προσπαθούν όμως ακόμα να στιγματίσουν τους εθελοντές, χωρίς να έχουν το παραμικρό στοιχείο. Αν είχαν, να είστε σίγουροι ότι αυτό θα είχε φτάσει στα χέρια της Κάρλα Ντελ Πόντε και θα είχαν ασκηθεί διώξεις.