Συνέντευξη στον ΝΙΚΟ ΧΙΔΙΡΟΓΛΟΥ

Όταν ξέσπασαν οι συγκρούσεις στη Βοσνία, ο νεαρός οικονομολόγος (απόφοιτος του οικονομικού τμήματος της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ) Κυριάκος Καθάριος, άφησε τα πάντα πίσω του και πέταξε για την ελευθερία. Φόρεσε τη στολή του στρατού των Σέρβων της Βοσνίας, αλλά και τα εμβλήματα της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς και πολέμησε στο πλευρό των ομόδοξών μας Σέρβων, για τις αξίες και τα ιδανικά που μας ενώνουν. Αντιστάθηκε. Και αυτό καταγράφηκε στη συνείδηση όσων Ελλήνων τιμά με τη φιλία του, αλλά και των Σέρβων, που στο πρόσωπό του βίωσαν τη συμπαράσταση όλων μας στον ασυμβίβαστο αγώνα τους κατά των νεοναζί Κροατών παραστρατιωτικών και των μουτζαχεντίν που είχαν σπεύσει εκεί από πολλές αραβικές χώρες, προκειμένου να επιβάλλουν με τα όπλα τη διάδοση του Ισλάμ στα Βαλκάνια. Παρά τις προσπάθειες όμως των σύγχρονων δωσίλογων στη χώρα μας να σπιλώσουν τον αγώνα των Ελλήνων εθελοντών, βγάζοντας συνεχώς τα ονόματά τους στη δημοσιότητα και στοχοποιώντας τους, με κατηγορίες για «εγκλήματα πολέμου», χωρίς την παραμικρή στοιχειοθέτηση, ο Κυριάκος δεν φοβήθηκε να βγει μπροστά και να υπερασπιστεί δημόσια όσους απαρνήθηκαν τις ανέσεις μιας ασφαλούς και ασκότιστης ζωής και αψήφησαν τον θάνατο, παλεύοντας μέσα στα δάση και τα αφιλόξενα βουνά της Βοσνίας για την Ορθοδοξία.

Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στην σπαρασσόμενη Βοσνία; Δεν λάβατε υπ’ όψιν σας τον κίνδυνο;

Πίστευα πως έκανα καλό στην πατρίδα μου. Θεώρησα πως αυτό που έγινε στη Βοσνία, θα μπορούσε να συμβεί και στη χώρα μου, στην περιοχή της Θράκης, όπου υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα. Θα μπορούσε η μειονότητα, κατάλληλα καθοδηγούμενη, στηριζόμενη στην πληθυσμιακή της υπεροχή, να ζητήσει αυτονομία της Θράκης, και αυτό δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Υπάρχουν τέτοια σενάρια κλειδωμένα σε συρτάρια. Αυτό συνέβη στη Βοσνία κι εγώ θεώρησα πως έπρεπε να πάρω θέση. Και πήρα, κατά αυτών των σεναρίων.

Φυσικά και έλαβα υπ’ όψιν τον κίνδυνο. Όταν συμμετέχεις σε έναν πόλεμο, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σκοτωθείς. Όμως, με καθοδηγούσε μία ρήση του βασιλιά της Σπάρτης, Λεωνίδα. Όταν τον ρώτησαν πριν από την μάχη των Θερμοπυλών, νομίζω, γιατί ορισμένοι προτιμούν έναν ένδοξο θάνατο από μία άδοξη ζωή, απάντησε πως το δεύτερο είναι κάτι το φυσικό, ενώ το πρώτο αποτελεί προσωπική επιλογή. Θεώρησα λοιπόν πως, ακόμη κι αν σκοτωνόμουν, θα πέθαινα κάνοντας κάτι διαφορετικό, κάτι που δεν έκαναν άλλοι.

Πώς αντιμετώπισαν οι Σέρβοι τους Έλληνες Εθελοντές; Υφίσταται αυτό που λένε Ελληνοσερβικός άξονας;

Εγώ, για πρώτη φορά γνώρισα Σέρβους, εκεί στη Βοσνία. Και οι περισσότεροι Σέρβοι, εκεί, για πρώτη φορά στη ζωή τους, συνάντησαν Έλληνες. Υπήρχε ένα έντονο φιλοελληνικό κλίμα, αλλά θεωρήσαμε πως δεν αρκούσε αυτό. Εκεί στο Βοϊκοβίτσι, το οποίο περιγράφω και στο βιβλίο μου, συζητήσαμε οι Έλληνες κι αποφασίσαμε να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Μέσα από εμάς, να τιμηθεί και να προβληθεί η χώρα μας. Σήμερα, αν πάμε στο Βοϊκοβίτσι, θα βρούμε μόνο φίλους κι αυτό έχει να κάνει με τη συμπεριφορά μας εκεί.

Θα ήταν ευχής έργον να υπήρχε Ελληνοσερβικός άξονας. Ελλάδα και Σερβία αποτελούν δυνάμεις σταθερότητας στην περιοχή.

Τουρκία, Αλβανία και Σκόπια αποτελούν χώρες – παράγοντες αποσταθεροποίησης. Βλέπουμε, όμως, πως γενικά ευνοούνται από τις ΗΠΑ και τις ευρωπαϊκές χώρες που ακολουθούν τις ΗΠΑ, οι χώρες – παράγοντες της αποσταθεροποίησης. Κι αυτό θα πρέπει να μας καταστήσει πολύ προσεκτικούς, εμάς τους Έλληνες πολίτες, με ό,τι έχει να κάνει με την ασφάλεια της χώρας, είτε από εξωτερικές απειλές (Μακεδονικό – Θράκη), είτε από απειλές που δεν φαίνονται ικανές φαινομενικά (αλλοίωση γηγενούς πληθυσμού λόγω της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης, άμβλυνση των ενστίκτων της εθνικής επιβίωσης των νέων Ελλήνων, κυρίως από δυνάμεις της υποτιθέμενης πολυπολιτισμικότητας, δηλ. δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης που δρουν στην χώρα). Ένας άξονας Ελλάδας – Σερβίας, θα έσπαγε τις ικανότητες αυτών των απειλών, κυρίως των εξωτερικών απειλών, αλλά δυστυχώς δεν υφίσταται.

Η παρουσία των Ελλήνων εθελοντών στο πλευρό των Σέρβων της Βοσνίας, ήταν συμβολική ή ουσιαστική;

Η έννοια της συμβολικής συμμετοχής, ουσιαστικά δεν υφίσταται. Συμβολική συμμετοχή έχουμε όταν μία χώρα ή μία συγκροτημένη στρατιωτική μονάδα, συμμετέχει κάπου συμβολικά, με μικρά τμήματα.

Εμάς δεν μας έστειλε ούτε η χώρα μας, ούτε κάποια στρατιωτική μονάδα. Πήγαμε μόνοι μας, έχοντας τα δικά μας κίνητρα. Παρ’ ότι ήμασταν ελάχιστοι (100 άτομα, πάνω – κάτω) και η συμμετοχή μας στα πολεμικά δρώμενα ήταν ελάχιστη (αν και είχαμε νεκρούς και τραυματίες), με την παρουσία μας εκεί, προκαλέσαμε ένα τεράστιο κύμα συγκίνησης στους Έλληνες πολίτες και συμβάλλαμε με τον τρόπο μας ώστε η συγκίνηση αυτή να μετουσιωθεί σε απίστευτη συμμετοχή των Ελλήνων στη συγκέντρωση και αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Σερβία και Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας. Επίσης, συμβάλλαμε ώστε οι ανθρωπιστικές βοήθειες να κατανεμηθούν ορθολογικά, μακριά από τα χέρια των επιτηδείων που καρπώθηκαν τις πρώτες αποστολές των ανθρωπιστικών βοηθειών. Επίσης, επηρεάσαμε και την εξωτερική πολιτική της χώρας, έμμεσα και άμεσα.

Έμμεσα, γιατί καμία κυβέρνηση δεν μπορούσε να αγνοήσει τις διαθέσεις των Ελλήνων πολιτών, αλλά και άμεσα. Θα σας φέρω ένα παράδειγμα. Η ελληνική συμμετοχή στη δύναμη ταχείας αντίδρασης, που συγκροτήθηκε το καλοκαίρι του 1995, αποτράπηκε, κυρίως, λόγω της παρουσίας των Ελλήνων εθελοντών εκεί. Γιατί, θεωρήθηκε εθνική ντροπή να σταλούν Έλληνες στρατιώτες εκεί και λαμβάνοντας εντολή από τους νατοϊκούς να πλήξουν σερβικές θέσεις, όπου ίσως υπήρχαν Έλληνες εθελοντές. Αυτά, οι πολλοί δεν τα γνωρίζουν, αλλά εμείς που ήμασταν μέσα στα γεγονότα, τα γνωρίζουμε.

Επομένως, κάθε άλλο παρά συμβολική ήταν η παρουσία μας εκεί. Κι αυτό δεν μας το συγχώρησαν οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης που δρουν στη χώρα μας.

Βλέποντας την κατάληξη του πολέμου στη Βοσνία, θεωρείτε ότι δικαιωθήκατε;

Δεν πήγα εκεί για να δικαιωθώ σε κάτι. Πήγα γιατί πίστευα και πιστεύω πως έπραξα το σωστό. Και πιστεύω πως όλοι εμείς που πήγαμε εκεί, στείλαμε ένα μήνυμα, πως δεν μπορούν εύκολα οι δυνάμεις που δρουν κατά της χώρας, δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, να παίξουν, χωρίς αντίπαλο, παιχνίδια εις βάρος μας. Δώσαμε παράδειγμα αποφασιστικότητας και θα ξαναδώσουμε. Είναι μήνυμα αυτό. Με αυτή τη λογική, ναι, δικαιωθήκαμε.

Πολλοί, κυρίως άτομα συνδεδεμένα με «νεοφιλελεύθερους» κι εκσυγχρονιστικούς κύκλους, κάνουν λόγο για «εγκλήματα πολέμου» εκ μέρους των Ελλήνων εθελοντών στη Βοσνία, ενώ προσπαθούν να σας εμπλέξουν και στα όσα συνέβησαν στη Σρεμπρένιτσα. Τι τους απαντάτε;

Κατ’ αρχάς, είμαι κάθετος σε κάτι: Δεν υπάρχουν νεοφιλελεύθεροι κι εκσυγχρονιστικοί κύκλοι. Υπάρχουν μόνον κύκλοι της παγκοσμιοποίησης που δρουν στη χώρα. Κι αν, βέβαια, κάποια από τα άτομα αυτά είναι ιδεολόγοι, πιστεύουν, ας πούμε, σε μία παγκόσμια τάξη πραγμάτων, κάποιοι δεν είναι ιδεολόγοι, είναι καθοδηγούμενοι. Το ποιος είναι ποιος δεν φαίνεται, γιατί όλοι χρησιμοποιούν την ίδια φρασεολογία.

Δεν μιλούν γενικά για εγκλήματα πολέμου, αλλά συγκεκριμένα για τα γεγονότα στη Σρεμπρένιτσα, το καλοκαίρι του 1995. Δεν ήμουν εκεί, για να έχω άμεση οπτική επαφή με τα γεγονότα, έχω όμως να αναφέρω κάποιες λεπτομέρειες.

Την πληροφορία για τη συμμετοχή των Ελλήνων εθελοντών στην κατάληψη της Σρεμπρένιτσα και την ύψωση των σημαιών (Ελληνική, Σερβική και μία σημαία με έναν δικέφαλο αετό), την έδωσα εγώ στον Τύπο, στην εφημερίδα «Έθνος», μετά από συνεννόηση με τον διοικητή των Ελλήνων εθελοντών εκεί, τον Ιούλιο του 1995. Όλοι όσοι λένε ότι πήραν από αλλού την πληροφορία αυτή, ψεύδονται ασύστολα. Δηλαδή, οι ίδιοι οι Έλληνες εθελοντές έδωσαν την πληροφορία της συμμετοχής τους. Έδωσαν, μάλιστα, και τα ονόματα τα οποία δημοσιεύθηκαν τότε στο «Έθνος». Νομίζω κανένας εγκληματίας δεν δημοσιεύει το όνομά του συνειδητά στον Τύπο.

Επίσης, οι Ανδριανόπουλος, Σωμερίτης, Μίχας και Βασιλάκης, που κατέθεσαν στον εισαγγελέα ως βασικοί μάρτυρες κατηγορίας κατά των Ελλήνων εθελοντών, κατά τις διαδικασίες της έρευνας του Ελληνικού κράτους, μετά από εντολή του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Παπαληγούρα για τυχόν εγκλήματα πολέμου των Ελλήνων εθελοντών τότε, δεν αναφέρουν κανένα στοιχείο που να στοιχειοθετεί κατηγορία. Λένε ότι διάβασαν δημοσιεύματα στον Τύπο κατά των Ελλήνων κι απ’ αυτό ορμώμενοι, κινήθηκαν κατά των εθελοντών. Είναι απίστευτο, δηλαδή.

Επίσης, διάβασα μία έκθεση για τα γεγονότα στη Σρεμπρένιτσα, μία έκθεση που συντάχθηκε μετά από πρωτοβουλία της Σερβικής πλευράς και την υπογράφουν ο καθηγητής Εντ Χέρμαν (Pensylvania University), ο πρώην συντονιστής του ΟΗΕ για ζητήματα πολιτών Phillip Carvin κι ο Καναδός καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου (York University) Michael Mendel, έκθεση που είναι διαμετρικά αντίθετη με όλα όσα, τόσα χρόνια, μας προσφέρουν τα Ελληνικά και Διεθνή ΜΜΕ για τα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα. Οι βασικοί κατήγοροι κατά των εθελοντών, τη διάβασαν;

Με ποιο δικαίωμα, με ποια στοιχεία ρίχνουν τόνους λάσπης, σπιλώνοντας, προσπαθώντας να εξοντώσουν ηθικά τους πρώην εθελοντές;

Είναι μήπως ιδεολόγοι; Ανθρωπιστές μήπως;

Νομίζω πως οι ανθρωπιστές, πρώτα μαθαίνουν και μετά ενεργούν. Αυτοί συκοφαντούν εδώ και χρόνια. Γιατί; Ποια είναι τα κίνητρά τους; Και όχι μόνον αυτοί οι 4, αλλά και άλλοι δημοσιογράφοι σε έγκριτες εφημερίδες, «Νέα», «Βήμα», «Ελευθεροτυπία».

Ποια είναι τα πραγματικά τους κίνητρα; Ρωτήστε τους εσείς, που είστε μαζί τους κάθε μέρα.

Αν είναι ανθρωπιστές, γιατί ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για το τι απέγιναν οι αγνοούμενοι στην Κύπρο; Για τα δικαιώματα των Ελλήνων στην Καρπασία; Για τα δικαιώματα των Ελλήνων της Χειμάρρας; Για τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης που εξοντώθηκαν εν μία νυκτί; Γιατί ποτέ δεν απολογήθηκαν; Είστε ιδεολόγοι ή κάτι άλλο; Ρωτήστε τους, κύριοι. Κι επιτέλους, δεν αναρωτιούνται τι θα γίνει αν ένας τρομοκράτης ισλαμιστής, ορμώμενος από τα εμετικά τους δημοσιεύματα, κάνει κακό σ’ έναν από τους πρώην εθελοντές, αυτοί τι θα κάνουν; Κι αναρωτιέμαι, δεν υπάρχει, σ’ αυτή τη χώρα, ένας εισαγγελέας ο οποίος θα τους καλέσει και θα τους συστήσει να σταματήσουν να θέτουν σε κίνδυνο ζωές Ελλήνων πολιτών με τα δημοσιεύματά τους; Κι επίσης, όταν σταματήσει αυτή η διαδικασία κατά των Ελλήνων εθελοντών, θα ζητήσει κάποιος από αυτούς, τους υποτιθέμενους ανθρωπιστές, συγγνώμη; Και ξαναρωτήστε τους, τους κυρίους αυτούς: Ποια είναι τα πραγματικά τους κίνητρα;

Τι μπορεί να κάνει ένας νέος άνθρωπος σήμερα, ώστε να αντισταθεί στη νέα τάξη πραγμάτων και στην ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση; Υπάρχουν, κατ’ αρχάς, περιθώρια αντίδρασης;

Κατ’ αρχάς, ένας νέος άνθρωπος πρέπει να… θυμώσει! Επειδή οι εφαρμοστές της παγκοσμιοποίησης θεωρούν τους ανθρώπους και ειδικά τους νέους, ένα είδος προβάτων, ο νέος άνθρωπος χρειάζεται αρχικά να εξοργιστεί με όλους αυτούς, που επιθυμούν να τον μεταβάλλουν σε άβουλο άτομο, ένα πρόβατο έτοιμο προς σφαγή. Ο θυμός δεν αρκεί. Ο Έλληνας χρειάζεται να αποκτήσει γνώση της Ιστορίας του και όχι, βέβαια, την Ιστορία που διδάσκουν τα σχολικά βιβλία. Χρειάζεται να γίνει ερευνητής, αναζητητής, να μάθει και να εκτιμήσει τη δύναμη και ποιότητα του Ελληνισμού. Τις αρετές και τα ελαττώματά του, πέρα από τα κόμματα, πέρα από τις παραταξιακές διαφορές.

Η ελληνική νεολαία είναι ίσως η μοναδική στην Ευρώπη που έχει αλλοτριωθεί τόσο πολύ. Που δεν έχει καμία ιστορική γνώση, που επιχειρείται ένα είδος στυγνού ελέγχου της, από τους εκπροσώπους της παγκοσμιοποίησης στην Ελλάδα. Έτσι εξηγείται και η αποκαλυπτική παρέμβαση στα σχολικά βιβλία που οδήγησαν, ευτυχώς, σε δυνατές αντιδράσεις. Χρειάζεται να ξαναδιδαχθούν οι Έλληνες πατριωτισμό, να μάθουν να αγαπούν τη χώρα, γιατί αυτό σημαίνει πατριωτισμός: Αγάπη για τη χώρα.

Δεν χρειάζεται να ρωτάμε αν υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης. Οι εμπνευστές και οι εφαρμοστές της παγκοσμιοποίησης στην Ελλάδα, έχουν μία βασική αδυναμία: Είναι συνωμότες. Φοβούνται. Φοβούνται μήπως αποκαλυφθούν οι πραγματικές τους προθέσεις. Κινούνται στο παρασκήνιο, καλυμμένοι, εξωραϊσμένοι με διακηρύξεις περί ειρήνης, καλοσύνης, συνύπαρξης, πολυπολιτισμικότητας.

Αν συναντήσουν αποφασισμένους πολίτες, διαλύονται ως καπνός, γιατί δεν τολμούν να εκφράσουν αυτό που πραγματικά επιθυμούν, τον έλεγχο προβατοποιημένων μαζών. Θυμώστε και οργανωθείτε, αντιδράστε, είτε είστε δεξιοί, αριστεροί, ακροδεξιοί κι ακροαριστεροί, οικολόγοι κι αναρχικοί. Παντού υπάρχουν πατριώτες. Αντιδράστε γι’ αυτά που κάνουν για σας, χωρίς εσάς.

Σας φέρνω ένα παράδειγμα για το μέγεθος της απάτης που επιχειρούν. Ενώ υποτίθεται ότι προσπαθούν την άμβλυνση των Ελληνοτουρκικών διαφορών, κάνοντας ωμή παρέμβαση στα σχολικά βιβλία, προσπαθώντας να δημιουργήσουν μία νέα γενιά Ελλήνων που θα θεωρούν την καταστροφή της Σμύρνης π.χ. ως κάτι δίκαιο, γιατί και οι Έλληνες κατέστρεψαν την Τριπολιτσά και την σφαγή στην προκυμαία ένα είδος συνωστισμού, από την άλλη πλευρά, οι ίδιοι κύκλοι της παγκοσμιοποίησης υποστηρίζουν τις ανύπαρκτες ιδεολογικές δομές του κράτους των Σκοπίων, στηρίζοντας ένα ιστορικό ψεύδος, έτσι απλά για να επιβάλλουν την ηγεμονία των πατρόνων τους στην περιοχή.